به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، برآوردهای اولیه تاکید دارد در سال ۲۰۲۲ این ماده معدنی مهم با کاهش تولید روبه‌رو می‌شود و سپس در سال ۲۰۲۳ با ۶ درصد رشد روبه‌رو خواهد شد، پس از این رشد نیز دوباره سقوط در تولید و مصرف سنگ آهن رخ خواهد داد و زمینه کاهش سرمایه‌گذاری در بخش سنگ‌آهن را در افق ۲۰۲۴ ایجاد خواهد کرد، با این‌حال پس از این نوسان‌ها، بازار سنگ‌آهن به ثبات خواهد رسید و دو سال ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ وضعیت معمول و آرامی خواهد داشت.
در خود سال ۲۰۲۲ وضعیت نزولی است. آمار تولید سنگ‌آهن که اخیراً اعلام‌شده، انگیزه اندک سرمایه‌گذاران برای ورود به تولید سنگ‌آهن را نشان می‌دهد. گزارشی که برآوردی کلی و نزدیک به واقعیت‌های اقتصادی را از بخش معدن ارائه می‌کند، خبر از افت ۲ درصدی تولید سنگ‌آهن در جهان می‌دهد. این کاهش ۲ درصدی در تولید جهانی سنگ آهن در سال ۲۰۲۲ عمدتا به دلیل کاهش تولید چین و روسیه رخ داده است و انتظار می‌رود تولید سنگ‌آهن در چین، با ۹/ ۶ درصد کاهش به ۶/ ۲۴۷ میلیون‌تن برسد.
این روند که قابل پیش‌بینی بود با رخداد جنگ اوکراین بدتر شد و شرایطی را بروز داد که چشم‌انداز تولید فولاد را در سال‌جاری تحت‌الشعاع قرار داده است. این روند برخلاف جریان کلی سال‌گذشته است، در واقع تولید سنگ آهن پس از یک رشد قوی در سال ۲۰۲۱، عمدتا به دلیل اینکه صنایع شروع به احیای فعالیت‌های پس از همه‌گیری کرده و پیام روشنی از قیمت‌های جهانی گرفتند، جهش یافت و برخلاف روند سال ۲۰۲۰، در سال ۲۰۲۱ اوج گرفت.
در سال ۲۰۲۲ اما انتظار می‌رود تولید جهانی سنگ‌آهن همین وضعیت را ادامه داده و در نهایت با ۲ درصد کاهش به ۴/ ۲ میلیاردتن (Bnt) در سال ۲۰۲۲ برسد. کاهش فعالیت معدن‌کاران در چین، روسیه و اوکراین احتمالا موجب خواهد شد تا تولید جمعی آنها از ۹/ ۴۵۸ میلیون تن در سال ۲۰۲۱ به ۸/ ۳۸۲ میلیون تن در سال ۲۰۲۲ کاهش یابد که از کاهشی ۶/ ۱ ۶ درصدی حکایت دارد.
این وضعیت گرچه با افزایش تولید استرالیا، برزیل، هند و کانادا اندکی جبران خواهد شد اما گویای روندی است که بر این بخش حاکم است. برآوردهای اولیه نشان می‌دهد کل تولید این کشورها با ۴/ ۱ درصد افزایش به ۱۶۷۵ میلیون‌تن در سال ۲۰۲۲ خواهد رسید.
البته انتظار می‌رود در چین، تولید سنگ‌آهن با ۹/ ۶ درصد کاهش به ۶/ ۲۴۷ میلیون تن در سال ۲۰۲۲ برسد، زیرا انتظار می‌رود شرکت‌های معدنی به دلیل تقاضای کمتر صنعت فولاد داخلی، تولید خود را کاهش دهند. این موضوع تا حدودی به دستور کار دولت چین برای محدودکردن تولید فولاد که یکی از بزرگ‌ترین صنایع تولیدکننده کربن است، به عنوان بخشی از هدف خالص صفر سال ۲۰۶۰ این کشور مرتبط است که دولت چین برای آن سختگیری‌های جدی را در دستور کار قرار داده است.
علاوه‌بر این، موارد جدید کووید-۱۹ در نیمه اول سال ۲۰۲۲ در چین موجب شده تا دوباره کشور اژدها به قرنطینه شدید مبتلا شود که همین موضوع بر تقاضای داخلی و همچنین عرضه فولاد تاثیر گذاشته است. علاوه‌بر این، انتظار می‌رود که تولید سنگ آهن در روسیه و اوکراین به ترتیب ۳/ ۱۶ و ۶/ ۴۸ درصد کاهش یابد که مربوط به جنگ روسیه و اوکراین است که در فوریه ۲۰۲۲ آغاز شده و چشم‌انداز روشنی درباره پایان آن وجود ندارد.
وضعیت در استرالیا معمولی و تا حدودی مناسب است. در این کشور، احتمال می‌رود با توجه به سرمایه‌گذاری‌های صورت‌گرفته تولید سنگ آهن یک درصد افزایش یافته و به ۷/ ۹۳۱میلیون تن در سال۲۰۲۲ برسد.
موضوعی که با حمایت پروژه‌هایی که در سال۲۰۲۱ عملیات خود را آغاز کردند، مانند جنوب فلنک، وست‌آنجلاس، پروژه‌های سه‌گانه مساس B، C و D و وسترن ترنر سینکلین فاز۲ امکان تحقق بالایی دارد.
انتظار می‌رود دو شرکت مشهور تولید سنگ‌آهن یعنی ریوتینتو و BHP چیزی معادل ۵۹۴ میلیون‌تن در سال ۲۰۲۲ تولید کنند که ۸/ ۱۶ درصد بیشتر از رقم ۴/ ۵۰۸ میلیون‌تن تولید شده در سال ۲۰۲۱ است. وضعیتی که قطعاً صنعت سنگ آهن را تحت‌تاثیر قرار خواهد داد.
در بسیاری از مناطق دیگر جهان نظیر هند و برزیل هم وضعیت به همین منوال است، به‌همین‌دلیل نیز می‌توان چارچوبی نسبتاً روشن از آینده این بازار را ترسیم کرد.
به‌طور کلی، انتظار می‌رود تولید جهانی سنگ‌آهن در یک دوره زمانی ۳ تا ۴ساله (۲۰۲۶-۲۰۲۳) به‌طور میانگین سالانه ۶/ ۲ درصد رشد کند تا به ۹/ ۲۷۱۶ میلیون‌تن در سال ۲۰۲۶ برسد.
ریوتینتو و فورتسکیو بزرگ‌ترین بازیگران این جهش میان‌مدت هستند و برای اینکه فعالیت‌های عملیاتی خود را در کنار برنامه‌های توسعه‌محور واله؛ غول برزیلی به‌خوبی پیش برند، پس از فاجعه سد باطله ۲۰۱۹، اختلالات آب‌وهوایی و خسارات مربوط به کووید-۱۹ این سه شرکت تلاش بسیاری برای رشد تولید از خود نشان داده و در قالب کلیدزدن پروژه‌های مختلف، این میل را نشان داده‌اند.
پروژه‌های بزرگی که انتظار می‌رود در طول دوره پیش‌رو اثر مشخصی بر رشد تولید سنگ‌آهن داشته باشند. تنها فورتسکیو حدود ۴ میلیارد دلار در این حوزه سرمایه‌گذاری کرده و تضامینی برای تامین نیاز پروژه‌های مختلفی که نیازمند فولاد هستند داده است. به‌رغم این اتفاقات اما خبری از رشدهای بزرگ نیست و کاهش کلی نیاز جهانی به فولاد که در افق ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰، به واسطه اهداف آب و هوایی غیرقابل اغماض است، به همین‌دلیل نیز باید شاهد کوچ آرام و پیوسته بسیاری از بازیگران این بازار در مسیر پیش رو بود. بخشی از این تغییر مسیر به صورت موقت باعث تغییر جهت سرمایه‌گذاری‌ها به سمت بازار زغال‌سنگ می‌شود اما در نهایت محصولات معدنی پرکربن از چرخه تولید صنایع معدنی کنار می‌روند.
پایان پیام/ ف
نظر شما